Blog

NAAR LIESJES GEBOORTESTAD

In 1944 werd Vlissingen bevrijd. De geboortestad van Liesje Andriesse, de hoofdfiguur van mijn boek "Verloren" herdenkt dat uitgebreid. Als eerste in een reeks activiteiten mocht ik op uitnodiging van de Stichting Oorlogsjaren Vlissingen haar verhaal vertellen. Experten kaderden een en ander historisch, violiste Marieke Brokamp speelde er prachtige muziek bij. U ziet mij hier, samen met haar en Jonathan Van Caspel, die deze onvergetelijke middag in goede banen leidde.

Archief naar Kazerne Dossin

Wat een warme en ontroerende namiddag was het in Kazerne Dossin, waar mijn boek “Verloren” werd voorgesteld en het archief dat aan de basis ervan lag officieel werd overhandigd. Voor mij en voor de nabastaanden, die het me toevertrouwden, kwam daarmee een einde aan een drie jaar durend traject. Daarover en over de toekomst van dit archief, praatte conservator Veerle Vanden Daelen met ons en met archivaris Dorien Styven. Kevin Van Staeyen speelde er hartveroverende klezmer bij, een nokvol auditorium luisterde. Waarna het aanschuiven was aan de signeertafel.

HUN JEUGDBOEKEN

Op het literaire festival Zuiderzinnen wachtte mij een verrassing van formaat. Na afloop van een van mijn optredens, diepte een dame twee kinderboeken uit haar tas. Een van Liesje Andriesse, de hoofdpersoon van mijn boek ‘Verloren’ en een van haar broer Lou. Vooraan in haar boek heeft Liesje, in het handschrift dat ik zo goed ken uit haar brieven, haar naam en adres geschreven. Steenenbeer 2, Vlissingen: mijn hart brak toen ik het zag.

Reisinterview

Samen met literair journaliste Jelle van Riet trok ik naar Vlissingen. Hier begon voor Liesje Andriesse, de tragische hoofdpersoon van "Verloren", een leven dat 36 jaar later samen met haar zoontje eindigde in Auschwitz. De puike reportage uit De Standaard der Letteren leest u hier, samen met nog veel meer info over Verloren. Foto Fred Debrock.

AANGRIJPENDE LEZERSPOST 

Ontelbare mooie, geweldige lezersreacties heb ik al  gekregen op mijn boek “Verloren”. Maar deze uit Frankrijk is, om verschillende redenen, één van de meest aangrijpende.  Ik deel ze met u - met toelating van de afzender, vanzelfsprekend. Toeval heeft bij het schrijven aan mijn boek een verrassende rol gespeeld, en speelt het overduidelijk tot op vandaag. Ik kreeg kippenvel toen ik dit las, één van die vele sporen die deze vergeten levens in andere levens hebben gelaten. De correspondentie wordt vervolgd… Klik op de foto om mee te lezen.

In Nîmes, bij Liesje

Haar lot is gekend, mijn boek geschreven. Maar hier zomaar voorbijgaan kan ik niet. Dat het hotel vroeger niet Cesar maar de Milan heette, zegt de lieve jongeman aan de receptie. Dat ik dat weet, antwoord ik, zo staat het op het paspoort van Liesje en zo staat het ook in “Verloren”.
Of er eigenlijk nog iets overblijft van het hotel zoals het toen was, wil ik weten. Een paar foto’s, zegt hij, en hij troont me mee naar een onooglijke kader aan de muur. Zal hij het licht aansteken, dan kan ik ze beter zien?
En ik zie ze. Ik zie de eetzaal waar Liesje dineerde. Ik zie de kamers, in één ervan sliep ze met haar man en zoontje. Om ontbijt te maken op die kamer schafte ze zich een vuurtje aan. En omdat de avonden erg fris waren in die oktobermaand van 1941 kocht ze ook dat “beeldig wollen jasje, donker fraise, heerlijk warm” - haar woorden in een van haar vele brieven.

Verloren concertant

Van 'Verloren' is er nu ook een concertante voorstelling met beelden. Ik lees en vertel en pianist Jeroen Malaise speelt eigen composities en werk van het Joodse muzikale  wonderkind Annie Rutzky die net als mijn hoofdpersoon Liesje Andriesse om het leven kwam in Auschwitz. Voor het eerst te zien ter gelegenheid van Open Huizen in de Theatergarage onder de titel 'Onverloren Klanken'.

BOEK VAN DE WEEK

De  Cultuur&Media-poot van de VRT selecteerde de vijf boeken van de week. En daar is "Verloren" bij, in goed gezelschap. "Ingrid Vander Veken redt Liesje Andriesse van de vergetelheid". Lees meer hier

BOEKPREMIERE

In een nokvol Fakkeltheater werd 'Verloren' de wereld ingestuurd. UA-rector en historicus Herman Van Goethem vertelde waarom het volgens hem het etiket meesterwerk verdient. Kurt Van Eeghem plaatste mij vakkundig op de praatstoel, muziekkenner Jan Dewilde lichtte de Joodse intermezzi toe. Klik op de foto en u bent erbij.
1 2 3 8