Blog

BOEK OP PAD

Zo, het finale manuscript van Verloren is de deur uit. Naar de vormgever, die er de foto’s in verwerkt uit het archief waar alles mee begon. Zo kan ook u ze straks zien, de mensen die mij de voorbije drie jaar gezelschap hielden, dag en vaak ook nacht. Na het verhaal komt met rasse schreden het boek tot leven. Zo spannend, telkens weer.

LEZEN VOOR MORGEN

Boeken zijn een schatkist. Waarom er op school niet vakoverschrijdend in duiken, en zo in één klap de kennis en de leesvaardigheid verbeteren? Ik pleitte ervoor in De Standaard der Letteren. Klik op de foto en lees.

TWIJFELEN IS DENKEN

Knack-journalist  Stijn Tormans ontlokte me mijn vele twijfels en mijn enige zekerheid. Al heb ik er bij nader toezien nog een tweede: twijfelen moet, omdat twijfelen denken is. Klik op de foto om te lezen.

IN MEMORIAM GER VERRIPS

Met een Levensbericht schenkt de Koninklijke Maatschappij der Nederlandse Letterkunde traditiegetrouw aandacht aan haar overleden leden. Op haar verzoek schreef ik dat van Ger Verrips, een enigzins onderschatte Nederlandse auteur die, naast tal van romans, een indrukwekkende geschiedenis van de Nederlandse KP en opmerkelijke biografieën van Karel Van het Reve en Albert Camus naliet. Ger was een humanist in de volle betekenis van het woord, die met empathische maar kritische blik keek naar de wereld van vandaag, die van gisteren en morgen. Een uitermate fidele vriend bovendien, met wie ik nu zo graag over die wereld had gepraat. Iemand die het verdient passend herdacht te worden.

Van Picasso en oude stenen

Aan wonderlijke verhalen kan ik niet weerstaan. Zeker niet als er oude stenen, een fikse portie geschiedenis en een dito snuif kunst mee gemoeid zijn. Dus ging ik graag in op de invitatie van mijn literaire collega Casper Visser 't Hoofd om nog eens te gast te zijn op zijn pagina 'Schrijver in Frankrijk'. Want wonderlijk is het toch echt wel, dit verhaal. Lees het hier

GEDICHTENDAG

BOOM ZIJN. Mijn gedicht, voor de Poëzieweek van 2022, met als thema natuur. Over jawel, bomen en seizoenen, afscheid en hoop. Klik op de foto en lees het.  

DE ONVERWACHTE STEM

Exact een jaar geleden kreeg ik telefoon uit het buitenland. Een stem die ik nooit eerder had gehoord, waar ik stiekem op had gehoopt maar niet op durfde te rekenen. En wat ze me vertelde, bevestigde wat ik al even vermoedde, dat dit een uitzonderlijk sterk verhaal was dat bij elke vertakking nog sterker en aangrijpender werd. En toen we uitgepraat waren en een afspraak hadden gemaakt voor het vervolg, ben ik aan mijn schrijftafel gaan zitten, nog wat beduusd maar vastbeslotener dan ooit. Dit verleden moest en zou een toekomst krijgen: in een nieuw boek.

TROOST IN TRIESTE TIJDEN

Ja, het zijn zware tijden, maar voor sommigen zijn ze wel heel erg zwaar. Nooit had ik kunnen voorzien, toen ik ‘Wat overblijft’ schreef, dat mensen er in deze dagen kracht uit zouden kunnen putten. Maar het gebeurt, en dat...
Lees meer