Blog

DE ONVERWACHTE STEM

Exact een jaar geleden kreeg ik telefoon uit het buitenland. Een stem die ik nooit eerder had gehoord, waar ik stiekem op had gehoopt maar niet op durfde te rekenen. En wat ze me vertelde, bevestigde wat ik al even vermoedde, dat dit een uitzonderlijk sterk verhaal was dat bij elke vertakking nog sterker en aangrijpender werd. En toen we uitgepraat waren en een afspraak hadden gemaakt voor het vervolg, ben ik aan mijn schrijftafel gaan zitten, nog wat beduusd maar vastbeslotener dan ooit. Dit verleden moest en zou een toekomst krijgen: in een nieuw boek.

TROOST IN TRIESTE TIJDEN

Ja, het zijn zware tijden, maar voor sommigen zijn ze wel heel erg zwaar. Nooit had ik kunnen voorzien, toen ik ‘Wat overblijft’ schreef, dat mensen er in deze dagen kracht uit zouden kunnen putten. Maar het gebeurt, en dat...
Lees meer

CLOSING TIME

Het licht dat door de half neergelaten rolluiken op de glanzende oude planken valt, is dat van Les raboteurs de parquet van de Franse schilder Gustave Caillebotte. Dunne metalen buizen, archeologie uit de tijd toen er nog gasverlichting was, hangen...
Lees meer

DE LAATSTE ZOMER

Ik duw de terrasdeuren open, hef mijn gezicht naar de zon en doe aan tweesporendenken. Op spoor één denk ik: dit is de eerste warme dag van de laatste zomer in dit huis. Op spoor twee denk ik: dit is...
Lees meer

WAT MET DE POES?

En de poes? Wat ga je met de poes doen? informeert buurvrouw A. bezorgd. Tja, wat doet een mens met zo een poes? Katten hechten zich naar verluidt meer aan een plaats dan aan mensen. Deze heeft het volle zestien...
Lees meer

OMA’S THEEPOTJE

‘Dit is mijn school… Dit is het huis van mijn moeder… Dat je leven zich kan laten vertellen aan de hand van gebouwen, was voor mij een openbaring!’ zegt Mohamed. ‘Maar tegelijk deed het me beseffen wat ik mis, hoe...
Lees meer

HIER WOONDE IEMAND

‘Ik heb iets voor jullie’, zegt de buurman. Op de sepiafoto staat zijn huis, op de benedenverdieping na, volledig verwoest. Repen stof hangen over de resten van ramen, op de bodem van wat ooit een balkon was, ligt wat ooit...
Lees meer

DE TAAL VAN STENEN

“Ik verpop tot een van die kinderen die men in een televisiestudio alleen laat met een tafel vol fruit waarin microfoons verborgen zitten. Als het fruit eensklaps begint te praten, kijken ze heel eventjes verrast en verwonderd op. Maar al...
Lees meer