En meer

Wat doe ik nog meer dan boeken schrijven?
Veel, want het kan behoorlijk druk zijn aan mijn schrijftafel.
Maar ik hou wel van die drukte, zeker als het fijne opdrachten zijn.

TOT SLOT…

Mijn laatste weekcolumn voor De Standaard. Over de Vlaamse canon en identiteiten. Omdat in elk van ons veel mensen wonen. En het belangrijk is dat die niet tot één enkele woorden herleid. Klik op de foto en lees.

Nieuwe weekcolumn voor De Standaard, Avond. Voor de een de pret, voor de ander een bed. Over wachttijden in de rij. En dat die niet enkel verschillen in lengte. Klik op de foto en lees.

Tweede weekcolumn voor De Standaard, Avondeditie. Over de Boekenbeurs. Dat ik haar mis en hoop dat ze terugkomt. Op tijd voor mijn nieuw boek. Klik op de foto en lees.

Mijn eerste column voor de avondeditie van De Standaard. In de sfeer van novemberdagen. Over rouwrituelen, Ontroerend Goed, hoop en wanhoop, oorlog en wapenstilstand. Klik op de foto en lees.

VOOR EEN METEKIND

Een kwarteeuw geleden hield ik haar voor het eerst in mijn armen. Deze maand werd mijn metekind 25, en net als toen was ik er niet bij. Maar woorden maken veel goed, daarom deze wens die u hier kan meelezen.  

TERUGBLIK VAN EEN JURYLID

Vier jaar zetelde ik in de jury van het Fonds Pascal Decroos voor bijzondere journalistiek. Toen ik afzwaaide trad ik, zoals gebruikelijk, uit de anonimiteit als jurylid. En blikte meteen kritisch maar tevreden terug op mijn ervaring. Lees mijn bijdrage in de Nieuwsbrief van het Fonds.

DE MENING 2, MET OPEN VIZIER

Over universiteiten als vrijplaats, over onderzoek en wild getoeter. Over wie wat mag zeggen, waar en wanneer. En ja, lees dit gerust als een pleidooi. (Op de foto Caroline Pauwels, rector van de VUB)

DE MENING 1, MIJN SCHULD

Een week lang lever ik elke avond De Mening aan De Standaard. Nummer één: is de te grote werkdruk in de zorgsector te wijten aan de vergrijzing? Minister Maggie de Block vindt van wel. Ik dacht daar het mijne van. Leest u maar.  

LOF VOOR PEN VLAANDEREN

Of ik de laudatio wilde houden bij de uitreiking van de Arkprijs voor het Vrije Woord 2018 aan PEN Vlaanderen? Natuurlijk wilde ik dat, want al heb ik dan een dubbel petje als jurylid van de Arkprijs èn gewezen bestuurslid van PEN, ik heb maar één hart en dat gaat uit naar allebei. Hoe dat hart sprak, op de plechtigheid in galerie De Zwarte Panter leest u hier.