Wat voorafging

NAAR LIESJES GEBOORTESTAD

In 1944 werd Vlissingen bevrijd. De geboortestad van Liesje Andriesse, de hoofdfiguur van mijn boek "Verloren" herdenkt dat uitgebreid. Als eerste in een reeks activiteiten mocht ik op uitnodiging van de Stichting Oorlogsjaren Vlissingen haar verhaal vertellen. Experten kaderden een en ander historisch, violiste Marieke Brokamp speelde er prachtige muziek bij. U ziet mij hier, samen met haar en Jonathan Van Caspel, die deze onvergetelijke middag in goede banen leidde.

NOOIT TE OUD VOOR DE LIEFDE

Of ik iets wilde schrijven voor de reeks Vijgen na Pasen, vroeg De Standaard. Jazeker, en ik schreef over liefde en verlies, over verdriet en hoop. Over het leven, quoi. En dat het nooit te laat is, zelfs niet na Pasen. Klik op de foto een lees.

DE ZIN VAN MIJN LEVEN

In haar podcast De Zin van Mijn Leven nodigt Anneleen Van Offel  collega-schrijvers uit voor een gesprek daarover. Ik ging voor het motto van Papavers, het boek dat ik schreef na de dood van mijn stiefzoon: Wat is schrijven anders dan bewaren? Het is me gezelschap blijven houden, zowel in het leven als bij het schrijven. Luister mee, met de steun van Curieus, op uw favoriete podcastkanaal. Hier kan het alvast.

EINDEJAARSBOEK

Traditioneel is dit de tijd van de eindejaarslijstjes. En kijk, "Verloren" belandde op die van Knack-journalist Stijn Tormans als één van de beste boeken van 2023. Ik zou zeggen: geloof hem maar, want de man weet zelf wat schrijven is. Lees ook hem.

TWEEDE DRUK

Hier is hij dan, de tweede druk van mijn boek "Verloren" (Uitgeverij Vrijdag). Heel blij dat zoveel lezers dit waar gebeurd verhaal omarmd hebben. Liesje Andriesse en haar zoontje blijven "Verloren", maar vergeten zijn ze zeker niet. Lees er meer over hier

DUBBELINTERVIEW

Voor ‘Verzin‘, het tijdschrift van Creatief Schrijven, interviewde dichter Peter Mangel Schots mijn schrijfzus Diane Broeckhoven en mezelf over onze nieuwe boeken, haar ‘Gemis’ en mijn ‘Verloren’, allebei verschenen bij Uitgeverij Vrijdag. Lees het op de boekenpagina over ‘Verloren’.

OUDER WORDEN, MAG DAT?

Inès Van den Kieboom is 93. Een kwarteeuw geleden portretteerde ze mij als schrijfster, nu schreef ik over haar in De Standaard Weekblad. "Waardig onder een plastic deksel is mijn pleidooi niet voor voluit en volwaardig leven, niet voortijdig afgeschreven worden. U leest het met een klik op de foto.
1 2 3 13