CLOSING TIME

Het licht dat door de half neergelaten rolluiken op de glanzende oude planken valt, is dat van Les raboteurs de parquet van de Franse schilder Gustave Caillebotte. Dunne metalen buizen, archeologie uit de tijd toen er nog gasverlichting was, hangen als stampers uit de bloemenkransen op het plafond. Overal zijn er die voor vreemden onverklaarbare littekens: op de muren de gespatte omtrek van kaders en kasten, op de vloeren de schuifelsporen van sofa’s en stoelen.

It’s closing time, zingt Leonard Cohen in mijn hoofd. Morgen gaan de huissleutels voorgoed over in andere handen. Ik ben hier voor het laatst en ik ben hier alleen. Niets ben ik vergeten, niet hoe ik dit huis heb aantroffen, niet wat ik eraan heb veranderd. Maar het is niet meer het huis waar ik voor het eerst binnenstapte, en evenmin het huis waarin ik al die tijd heb gewoond. Het is van me vervreemd. 

(Uit Wat overblijft, 6 en laatste) #watoverblijft #polisuitgevers