GEEN EIEREN VANDAAG
Zoals elke zomer, trek ik me terug in het Zuiden van Frankrijk. Daar heb ik naarstig aan mijn nieuw boek gewerkt. Maar soms mag er, ter afwisseling, ook al iets iets anders geschreven worden. Pretentieloos, absurd, zoals dit gedichtje. U leest het met een klik op de foto.
