DE BOEKENBEURS EN DE HUGO’S
Op naar de Boekenbeurs! Omdat die in weerwil van alle kritiek – te druk, te warm, te veel kookboeken – toch een feest van het boek blijft. Een beetje zoals de Hugo’s dat ondanks alle gefoeter – valse eer, geen poen voor die arme schrijvers – dat straks worden. Want het boek, dames en heren, kan je toch nooit genoeg vieren?
En/en in plaats van of/of: het was altijd al mijn motto. Van mij mogen er elders nog wat anderssoortige boekenbeursjes bij, graag zelfs. En in het Hugo Claus-jaar kan de meester niet genoeg geëerd worden, zelfs met Hugo’s.
U merkt het, dit wordt een constructieve bijdrage. Ik heb het gehad met gezeur en negativisme, ik ga voor gejuich en positivisme. Ik vind het echt waar geweldig dat de VRT, zich beroepend op zijn publiek, zo breed inzet op boeken.
Ook al zijn de winnende titels enkel goed voor de eer en een kunstwerk (en hopelijk de verkoop…). Ook al is dat geenzins een compensatie voor de knip in de literaire prijzen en de daarmee samenhangende, toch al zo dunne portemonnee van schrijvers.
Die knip is een schande, ook dat blijf ik echt waar vinden. Zoals ik het een schande blijf vinden dat schrijvers al te vaak niet behoorlijk betaald worden. En een niet minder grote schande dat ze zich daar vaak al te gemakkelijk bij neerleggen. Iets waartegen de Vlaamse Auteursvereniging terecht in het verweer komt.
Maar tegelijk ben ik nogal gewonnen voor de woorden van van Samuel Beckett (met dank aan Frank De Vos die het citaat bovenspitte): ”Whatever you write, never compromise your work, and if you plan to write for money or for fame, do something else.”. Wil je niet behandeld worden als een schooier, gedraag je dan niet als een schooier. Trots op je woorden en wat die waard zijn, is voor een schrijver het hoogste goed. Hoger dan prijzengeld.
Laat ik dat even toepassen op de Hugo’s. Geen literaire geldprijzen, maar een intitatief ter leesbevordering, heette het bij de voorstelling. Een juichende positivist als ik is zelfs daar al blij om, en ik dank Chantal Pattyn oprecht omdat ze er als cultuurmanager haar schouders onder zette.
Maar Chantal Pattyn, hoe onvermoeibaar en alomtegenwoordig ook, is niet de hele VRT. Die wordt aangestuurd door dames en heren met beduidend minder dunne portemonnees dan die van de doorsnee-schrijver. Sterker nog, aangezien dit een openbare omroep is, zijn het u en ik die deze portemonnees vullen.
Zullen we dan de schaamte leggen waar ze hoort? Niet bij de schrijvers-schooiers, maar bij de krenterigheid van wie niet krenterig hoeft te zijn? Dames en heren daar aan de top, wat houdt u tegen? Laat u niet kennen, veeg het schaamrood van uw wangen. Ga superieur voor en/en in plaats van of/of. Voor leesbevordering èn prijzengeld.
Hoor ik u tegensputteren dat u daar niet de budgetten voor hebt? Had ik niet beloofd dat ik constructief zou zijn? Wat dacht u van één marktonderzoekje minder? Zo gefikst!
